За мене е исклучително важно што дигиталните верзии од новиот видео-спот за промоција на Македонија се објавени под лиценца од Криејтив комонс.
Мислам (исправете ме ако грешам) дека е тоа прв пат во светот една ваква работа на државно ниво да се објавува на интернет на ваков начин. А веројатно е и првпат еден режисер на такво ниво, со портфолио во кое стои и номинација за Оскар, да даде свое дело вака.
На 23 декември 2008 година (вторник) помеѓу 10 и 14:30 часот во просториите на Стопанска комора на РМ во Скопје (ул. Димитрие Чуповски бр. 13, до Мекдоналдс во Центар) ќе се одржи претставување на кандидатите за претставници на Македонија за Наградата на Светскиот самит за информатичко општество за 2009 година, во организација на Фондацијата Метаморфозис.Штета што на веб-сајтот на Советот на радиодифузија не може да се најдат нивните спотови кои деновиве се вртат по македонските телевизии, а не можев да ги најдам ниту на Ју тјуб.
Интересно е да се спореди рекламата со мало девојче што игра на шипка со редовната програма на македонските телевизии, на пример со спотот на Лана Јурчевиќ кој можеше да се види веднаш по вестите на Сител во недела навечер.
Дали ова значи дека ќе почнат да ставаат ознаки на сите емисии во кои има турбофолк или „Балкан експрес“ музика дека се „само за над 18 години“ и ќе наметнат забрана за нивно емитување само во доцните ноќни часови?
Пораката со повеќе детали ја пренесува Метаморфозис. |
За најавата дека ќе биде објавена книга со дел од житијата на Плутарх кои директно се поврзани со Македонија прво дознав од веб-сајтот на ФИООМ, а ме потсети и Археоблог.
За жал не можев да присуствувам на промоцијата, но со нетрпение очекувам да го прочитам првиот македонски превод на дел од биографиите на видни луѓе од антиката од оригинал. Би било супер ако излезат изданија и со другите Плутархови дела, оти животописите на Ромул, Кориолан, Мариј, Сула и Цезар на пример се исто така ептен добро четиво.
Мило ми е што на чекањето за кое пишав пред едно година и пол му се гледа крајот:
Многу класици на светската литература сеуште „чекаат“ да бидат преведени на македонски јазик. Меѓу нив се и „Житијата“ или „Паралелните животи“ на античкиот автор, граѓанин на Рим и етнички Грк - Плутарх.
Плутарховите биографии „на благородните Грци и Римјани“ се меѓу највлијателните историски дела во историјата - на пример Наполеон Бонапарта си носел копија со себе на сите походи.
Особено важни се преводите на француски и англиски, направени во текот на ренесансата и ревидирани неколку века подоцна - достапни на веб (Paralel Lives). За жал, колку што јас знам, на македонски е преведена само биографијата на Александар, во издание на Нова Македонија некаде на почетокот на деведесеттите - една мала жолта книшка.
Како алатка за љубителите на историјата имам направено хронологија на животите на јунаците на Плутарховите житија, според написот на англиската Википедија.
Најавата линкувана погоре го потврдува моето мислење дека имало само еден превод од дело на Плутарх на нашиот јазик:
Од општествен аспект, нели е интересно дека за вакви, вистински ефективни потези кои придонесуваат за унапредување на македонската култура и наука, како и помагаат во зачувувањето на идентитетот се одговорни луѓе и организации кои некои самопрогласени патриоти ги обвинуваат за предавништво.Ова е прв превод на македонски јазик на десетте биографии од опусот на Плутарх (ако се исклучи лошиот и неупотреблив превод од српски на македонски јазик на биографијата на Александар направен од конјуктурни причини во време на еуфоријата во врска со историјата на античка Македонија).
На постот на тема непубликување на наодите - болна точка на македонската археологија, кој го содржи следниот цитат од филмот Нападот на клоновите:
За едно нешто може да бидете апсолутно сигурни - ако некој предмет го нема во нашите записи, значи дека не постои.
...би одговорил со цитат од Приказните од Земјоморје од Урсула ле Гвин, од приказна која зборува за здружување за збирање знаења со цел да се помогне на луѓето, во мрачно време:
Постот се однесува на тоа дека македонските археолози кои не објавуваат трудови во научни списанија често и не ја исполнуваат законската должност да дозволат пристап до ископаните артефакти за некој друг да може да публикува за нив.Не можеме да сториме ништо едни без други... Но, токму алчните и суровите се држат заедно и се зајакнуваат едни со други. А оние што не сакаат да им се придружат стојат секој сам по сам.
(We can't do anything without each other... But it's the greedy ones, the cruel ones who hold together and strenghten each other. And those who won't join them stand each alone.)
Вистината за Македонија никогаш нема да се прошири со помош на лаги. Дури и кога тие лаги се кажани со добра намера, или од глупост, а особено со очигледно незнаење.
Им благодарам на читателите на постот за ракометниот дебакл кои укажаа дека сепак постои официјален сајт на првенството. Сајт со целосен македонски интерфејс, и со неколку написи на англиски скриени зад линкови на македонски јазик. Како случајните странски посетители кои ако некој директно им посочи ќе налетаат на сајтов и не знаат македонски ќе сватат дека линкот „градови“ им е наменет нив, воопшто не ми е јасно. Но, нема потреба да се повторува, дека катастрофалното ниво на маркетинг воопшто применето на целиот настан се одразува и на е-маркетингот.
Зборот ми беше нешто друго. На сајтов Охрид е посочен како најстар град на светот. Ова епохално тврдење е поткрепено само со еден податок: дека местото првпат е споменто во „грчки документи“ од четврти век пред нашата ера. Нешто слично како што некој Бугарин малку поскромно, но исто толку наивно тврди дека „Пловдив е еден од најстарите градови во светот, никој не знае колку е стар, ама многу научници истражуваат...“
Од општа култура, било кој поинформиран човек би се зачудил на вакво тврдење, а би ги посочил Чатал Хојук, или сеуште населените Дамаск или Ерихон како најстар град на светот. Нивната потврдена старост е над десет илјади години, што е четири пати постаро од Охрид. Дури и Карал, наводно најстариот град во „новиот свет“, е две илјади години постар.Ваква самобендисаност може да успее само кај некој што нема поим од наука + има конфликт на интереси со емоционална инвестиција = кај очајните македонски народни маси. Повторно испаѓа дека се работи за пропаганда за домашна употреба, додека најдобро што може да добиеме од странците е учтиво криење на потсмешливото сожалување.
Поради зафатеност со некои лични обврски, не навлегував многу во скандалот со пропуштената прилика Европското првенство во ракомет да се искористи за промоција на Македонија или за средување на некои инфраструктурни проблеми низ државава.
Ги поднесував и шпиците на МРТ направени на аматерско ниво. Многу нешта недостасуваа, па меѓу нив не забележав дека недостасува нешто навистина клучно.
Арно ама, еден ден сватив - организаторите дури не се ни потрудиле да направат посебен веб-сајт за настанот, како што е ред, обичај и потреба во последните десетина години.
Како и во случајот со извиканиот спот за ЦНН, повторно странската публика нема шанса да види ниту една македонска веб-адреса, да биде поттикната да погледне сајт уредуван од луѓе од Република Македонија.
Тоа што билети може да се купат преку Експлоринг Маседониа или што МТ направил свој потсајт со вести за Првенството (само на македонски) не ми е утеха.Никој не ја известил полицијата, Трудовата инспекција дознала по три дена, а за случајот молк и од Клинички.
1 коментар (до моментот на постирање)"Добро утро, Кафе!" Катица Димовска. Мала Станица, Книжарница ИЛИ-ИЛИ на 11 декември (четврток) 2008 во 20.00 часот. За книгата, перформанс, јас :)
0 коментари | проблем? | категорија: Култура
Ако повеќето етаблирани македонски археолози се задоволни да играат улога на артефакти од 19 век, ние, граѓаните од чии даноци доаѓаат парите со кои државата ги финансира нивните кариери и истражувања, не сме.
Сакаме археологија на високо научно ниво и од светски глас, оти ни треба и за внатрешна и за надворешна употреба.
За спротивставување на сите ненаучни и националистички пропаганди насочени кон уништување на Македонија на било кое ниво основа е продукција на научни содржини во дигитална форма, објавени прво во научни списанија, особено на англиски јазик. Инаку џабе се напорите на ентузијасти-лаици како Википедијанците или автори на аматерски сајтови за култура.
Во понеделник, 8 декември 2008 г. од 10 часот изутрина, како претставник на Фондацијата Метаморфозис планирано е да земам учество во емисијата за бизнис на телевизија МТМ при што
Романтичната просидба на крајбрежје завршила трагично кога идната Младенка ја повлекол бран и ја одвлекол во морето.Нема потреба да се рошка по оригиналната вест (која не е линкувана) за да се види дека текстов е нестручно преведен од хрватски. Зборот „младенка“ на хрватски е „невеста“ на македонски, а невестата од веста всушност се викала Лифил Афрок.
Реагирам на постирањето линк за симнување на филмот „Планетата на мајмуните“ на насловна на Блогерај. Премисата на тој постапокалиптичен филм е дека нели, „мајмуните“ ги заменуваат луѓето како господари на Земјата.
Арно ама, и луѓето во било која смисла освен религиозна самобендисаност се интегрален дел од големите мајмуни (apes). Ние сме дел од таа подгрупа на приматите и како што нагласува биологот Ричард Докинс, нема ниеден научен критериум според кој ние би биле издвоени од блиските роднини шимпанзи, горили и орангутани со кои делиме огромен процент на генетски материјал.
И кога тие прават нешто „човечко“, тоа не е затоа што нè имитираат, туку затоа што им е својствено исто колку и нам. И обратно - планетава и сега е планета на мајмуните - затоа што ние сме главни.
Доколку вашата фирма, организација, институција или тим, во периодот 2007-2008 година, има објавено проект за е-содржини во некоја од следните области
| • e-владеење и институции • е-здравство и животна средина • е-учење и образование • е-забава и игри | • е-култура и наследство • е-наука и технологија • е-бизнис и трговија • е-вклучување и учество |
| На блоговите на Баждарџијата и Сеад 93 прочитав две многу смешни карикирања на пробниот балон за даноци за невенчани лица, како дел од сосем неоригиналното кроење на популациона политика во Македонија. Сите овие финти што се новини кај нас се веќе видени во околниве држави, особено оние кои длабоко и уште понесреќно од нас заглавија во текот на транзицијата. Коментари на темава има и на Кајмакот. Горното антиданочно клипче е од Дизниевиот Робин Худ (1973). Истата фирма има правено и проданочни цртани (1943). |
Го препорачувам октомврискиот број на хрватското издание на Нејшнал џиографик (National Geographic Hrvatska, listopad 2008) кое од неодамна го има во македонските трафики (240 денари). Прво, заради одличната сторија за реконструкцијата на изгледот на светлооката и црвенокоса неандерталка (на сликата), како и за сторијата за откривањето на неандерталците во Крапина во 1899 година.
Тогаш од општината го викнале докторот по геологија да ги провери остатоците на местото каде што копале песок.. и веднаш ја прекинале таа економска активност кога се потврдило дека навистина има фосили. А кај нас кога во 2005 година во рудникот Суводол најдоа фосилизирани остатоци од мастадонт, копањето на истото место не ни прекина, со што веројатно во печките на РЕК Битола се изгорени многу други фосили.
|
Конечно, еден македонски автор ја користи приликата што ја дава интернет и започна со објавување веб-стрип.
Се работи за уметникот Владо Јаневски чии иронично-автобиографски стрипови, на англиски јазик, може да се најдат на неговиот блог. Досега има објавено неколку каиши, кои ги нарекува „стрип-колумни“ „Во светот на Владо“:
Иако вицот во пола од стриповите зависи од својствата на англискиот јазик (на пр. тоа што името Буш значи „грмушка“), сепак би предложил авторот да објави и македонска верзија.
Во коментар на постот „Македонците се поголеми коњољупци од Бугарите“, Коин изјави:
Според мене нема народ кој не ги почитувал коњите во минатото, имајќи во предвид дека истите биле најквалитетно превозно средство, воено орудие и оридие за работа. Така да сите народи на светот биле коњољупци со исклучок на староседелните Американци кои не знаеле за коњи
И само не знам дали во Австралија имало коњи пред да дојдат Европјаните. Иначе коњот е универзална придобивка на цивилизацијата.
Коин, се согласувам дека коњите биле средство и симбол на моќ за сите култури кои ги познавале. Да се чува воен коњ било (и е) многу скапа работа, така што критична маса на богатство која доаѓа од општите економски услови во заедницата била основа за вклучување на коњот во воената машинерија (двоколки, коњаница).
Во однос на распространетоста на коњите, претколонијална Австралија и цела Океанија биле без коњи, а би рекол и субсахарска Африка.
Мислам дека во Египет коњите стигнале впрегнати во двоколките на Хиксите во време на првата индоевропска преселба/инвазија, па потоа биле прифатени како дел од локалните култури. Слично и во Индија. Во Сумер, односно Месопотамија имале припитомени магариња пред да им дојдат слични коњаници.
Неодамна објавениот извештај на Фридом хаус за состојбата со слободата на здружување укажува дека ова право се нарушува низ целиот свет во последните четири години, бидејќи „владите преземаат пресметани активности да ги ограничат невладините организации, групите за човекови права и независните синдикати“.
Целиот извештај е достапен под наслов „Слободата на здружување под закана“ (Freedom of Association Under Threat, ПДФ од 1,03 МБ).
Во извештајот се користи скала од 0 до 12 да се оцени состојбата во разни земји. 0 е најлошо и е карактеристично за тотално распаднати системи како Сомалија или диктатури како Саудиска Арабија, а 12 е најдобра оценка и се однесува на земји во кои државата обезбедува граѓаните несметано да си го користат правото на здружување, како на пр. во Шведска или Финска.
Македонија и Турција имаат најниска оценка во Европа - 7, што на глобално ниво е само малку полошо од Замбија и Сијера Леоне, кои имаат 8.
Од една вест за владиката Иларион (оној што се залага жените да немаат право да располагаат со своите тела) дознав дека тој на 8.11.2008 „по покана на началникот на СВР – Штип г. Звонко Каширски, присуствуваше на Патронот и Заштитник на Македонската полицијата светиот великомаченик Димитриј како и на свеченото отварање на Прес-ценатарот на СВР – Штип.“
Немам чуено за реакции на припадници на полицијата што не се православни христијани на тоа што официјални органи наметнале религиозен карактер на оваа институција која треба да им служи на сите граѓани. А башка за реакции од граѓаните и други релевантни тела.
Внимавајте дека има разлика меѓу тоа што во некоја религија постои светец заштитник на дадена професија и тоа институција да си постави светец од една религија. На пример, едно е ако Католичката црква на 1 мај го слави Св. Јосип Работникот (хрв. Sv. Josip Radnik) како заштитник на работниците, а друго е ако што знам, некој синдикат или министерство за економија или труд го прогласи светецот за свој. Со второто јасно се става на знаење дека припадниците на таа организација се припадници само на таа и таа религија.
Иронично е што најголемо дело на одбраниот светец е легендата дека по својата смрт им помогнал на Византијците кои зборувале грчки да го одбранат Солун од Словените од чиј јазик потекнува денешниот македонски. Во македонските цркви иконите најчесто го прикажуваат Св. Димитриј на коњ како победува еден брадест варварин. Потомците на токму тие варварските напаѓачи сепак се населиле околу тој град во доволна мерка за после некој век Св. Кирил и Методиј да го знаат словенскиот јазик - кој не ја знае приказната од „Панонски легенди“, срам да му е, но ова е веќе преобемна дигресија.
Исто така, радо би дознал што мисли владиката Иларион и кој е ставот на МПЦ за појавата жени да имаат проблеми на работа заради тоа што се трудни. Нели би било одлична тема за новинарско прашање?Го поздравувам појавувањето на упатства за бркање разни работи во видео-формат на македонски јазик. Мислам дека тоа е важен придонес за развојот на толку потребните локални е-содржини. Досега знам за две:
Ми упадна в очи написот во „Шпиц“ за најавената акција за отстранување на графити од страна на општините, закажана за 21 ноември 2008 година, која ќе биде платена со пари на граѓаните од општинските буџети. При тоа како примери за графити се наведуваат оние неколку подуховити од Скопје, па дури се потенцира дека:
Нов момент е што веќе не се испишуваат политички графити, а пред десетина години тоа било честа појава, што не било добро.
Мојот впечаток е дека младешки графити се сепак малцинство и дека низ Скопје доминираат остатоци од политичките пораки од најразлични поранешни избори. Некои се сеуште читливи, а некои се дополнително вандализирани од спротивниот табор да не може да се прочитаат, при што буквите се направени како ишкртани коцки.
Со оглед на тоа што таквите графити, како и плакатите, се форма на рекламирање, мислам дека општините може во голем број случаи да идентификуваат кој се рекламирал со нив, и да побараат отштета за отстранување од соодветните политички партии или политичари. Така ем ќе се заштедат пари од граѓаните, ем ќе се укаже дека нема привилегии за политичката елита, наспроти младите креативци.Најидикативно во врска со неодамнешниот црковен напад против правото на жените да располагаат со своето тело олицетворен во текстот „Беседа против абортусот“ е отсуството на реакција од државата, која ако е секуларна треба да ги брани ваквите фундаментални права на граѓаните.
Имаше реакции од експерти и од невладините организации, при што особен впечаток ми оставија прашањата на Жарко Трајаноски:
...на православните борци за правата на ембрионите би им поставил неколку прашања. Ако се толку убедени дека животот на човекот почнува по зачнувањето, зошто тогаш го слават како Рождеството Христово денот кога Исус излегол од утробата на мајка му? Зошто не ги слават своите родендени на денот на зачнувањето, туку на денот кога „дошле на свет“? Ако и ембрионот е дете со право на живот, зошто тогаш нема ниту право на крштевка ниту право на црковен закоп?
но како што посочи Мирјана Најчевска во коментар кај Фемгерила (кмкт):
Ниту една пратеничка не стана и не реагираше на ова. Не се возбуди женското лоби во Собранието на РМ. Не се возбуди ниту една од комисиите за родова еднаквост формирани во општините. Не се возбуди ниту посебниот сектор за родова еднаквост во МТСП. И не се притисна црвеното копче кај народниот правобранител кој наводно има посебна задача да внимава на можна дискриминација.
Сличното го забележа и Горан Михајловски од Вест (кмкт):
Се потепаа жените да имаат квота во Парламентот. Не слушнав дека некоја од нив излезе да ги брани женските права. Утре можеби истиот владика ќе побара забрана на абортусот. А тие ќе го поддржат затоа што така ќе им каже партијата.
Не е ни чудо што во последните три години Светскиот економски форум бележи константен пад на индексот на рамноправност меѓу жените и мажите во Македонија (кмкт).
Интернеш’нал хералд трибјун вчера објави пофален напис (Fighting corruption through e-government) за проектите за е-влада кои УСАИД ги спроведува во Македонија (на англиски).
Линкот го пријавив и на Кајмакот, можеби (и) таму ќе се развие дискусија на темава. А ако ви се допаѓа може и да го гласате (да влеземе во денешниот филм на браќата Американци).Во сите муабети во врска со американските претседателски избори и судбината на Македонија по нив, еден податок ми недостасува:
Нели Барак Обама е по потекло од таа земја, во која живее и баба му по татко, кој е починат.
Дали ставот на (како што велат во дијаспората) „стари крај“ ќе влијае на неговата надворешна политика не знам, но навистина е штета што списокот на земји што ја признале Македонија под уставно име Министерството за надворешни работи го има прогласено за класифицирана информација, па не е достапен за јавноста ниту со примена на Законот за слободен пристап до информации од јавен карактер.
Таквата долгогодишна пракса на нетранспарентност оневозможува и да им заблагодариме на пријателите, ама можеби причината за тоа е да им се отежни работата на грчките дипломати кои одат по светот директно да ги промовираат своите интереси при букирањето летови.
Поттикнат од очекуваните последици на тековната светска економска криза, Џон Долан на Егзајл објави „Упатство за нови сиромаси“ (Tips for New Paupers).
Еве и линк до постар есеј под наслов „Што е сиромаштија?“ од Џо Гудвин Паркер, исто така врз основа на американско искуство.
Обата текста се особено корисни за сваќањето на неколку работи - дека сиромаштијата не е божја казна за мрза и дека во такви околности може секој да упадне, а и за подигање на емпатија за луѓето во такви услови, услови кои многу влијаат на личноста и однесувањето.
Париз, 23.11.08 - Денес во книжарница видов француско печатено издание на стрипот „Шутинг вор“ (Shooting War). Го имав подзаборавено, а за него првобитно дознав од Вајерд пред две години. Името е игра на зборови од англискиот јазик и може да се преведе како војна со пукање и/или снимање.
Стрипот комбинира политика, научна фантастика и анализа на медиумите. Успешно.
Во неделата низ париските улици се одржаа протести против одлуките на Владата на Р. Франција да се скратат средства за образование, а истовремено Владата дава пари од буџетот за банки под изговор дека се помага во средување на финансиската криза.
На настанот учествуваа разни политички партии, синдикати и други главно левичарски групи. Интересно ми беше што составот на учесници беше многу разновиден и по пол и по возраст, а се обидов да ги документирав разните техники на ширење на пораки со ова мало видео:
Меѓу другото, текстови од песните што се пееја и слоганите беа делени на учесниците, имаше и групи од барабанџии (купечки и направени од канти), а најинтересна и ефективна форма на транспаренти ми беа балоните. Од логистика, имаше и комбиња што продаваа сендвичи на учесниците, како и друга логистика. Маршот траеше со километри, низ повеќе главни булевари на Париз.
Всушност, најефективно изразно средство достапно на индивидуален човек ми се чини дека беа ѕвонците за крави, како овие на сликата. Се слушаат ептен далеку и гласно.
На 11 октомври, 2008 г. ќе се одбележи Меѓународниот ден на дејствување за демократија, слободен говор, човекови права, граѓански слободи; против цензура, масовен надзор, масовно задржување на податоци.
Меѓународниот ден на дејствување „Слобода наместо страв“ ќе се одбележи во сите европски главни градови и градови од целиот свет, како протест против целосното задржување на телекомуникациските податоци и против другите инструменти за надзор.
Сакаме да се потсетиме на историското достигнување на граѓанските права и слободите како наследство од Периодот на просветителството и да ја зајакнеме довербата во безбедноста на нашето слободно општество.
Македонија (под уставно име - прим. Ф.С.) се придружува на оваа меѓународна акција преку активности кои ќе се одржат во Скопје на 10 и 11 октомври;
Акцијата ќе се организира во центарот на главниот град од страна на Фондацијата Метаморфозис, Дирекцијата за заштита на личните податоци, Форумот на студенти на европско новинарство, Фондацијата Институт Отворено Општество - Македонија, Европското здружение на студенти по право во Македонија, Младинскиот Образовен Форум, Македонскиот центар за европско образование и Интернет хотлајн провајдерот Македонија.
Извор: Метаморфозис.
Придружете се на трибината или на плоштад, а може да помогнете и со тоа што ќе го препратите линкот до ваши познаници, или ќе гласате за него на Кајмакот.За онаа реклама на ТВ кога покажуваат бастун со препорака да не дозволиме да не биде тоа нашето „фамилијарно дрво“.
Покрај тоа што зборот „стап“ во македонската култура има сосем определена симболика и значење некомпатибилна со целта на рекламата, користењето на буквален превод на англискиот израз (family tree) за нешто што си постои сосем убав македонски--семејно стебло--делува дополнително одбивно.
Кога веќе Владата на Република Македонија троши неброени милиони евра за реклами, би требало да се потруди барем квалитетот на македонскиот јазик во нив да биде како што треба. Сепак, тие агенциите што профитираат од буџетот може да споделат дел од профитот, цените на лектура по страница се доста прифатливи.
Фушерајот со парите на граѓаните е двоен фушерај, особено за производ од професионалци кои сакаат да ја пикаат придавката „креативно“ како дел од титули.
Фото: Филип Стојановски. Лиценцирана со лиценцата Криејтив комонс наведи извор 2.5.
Денешната Нова Македонија објави напис на Бисерка Велковска-Блажева насловен „Тоше и Александар Македонски воскреснати на „Фејсбук“?!“ поттикнат меѓу другото и од мојот пост „Морбидна покана“.
Како што е ред и професионално, побараа и добија дозвола да искористат содржини од постот. Написот е најавен и на насловната страница на печатеното издание (најгоре лево).
На Том д денсинг баг беше претставена историјата на американскиот стрип преку фиктивниот лик на глодарот Доуг
Слободен софтвер Македонија организира прослава на Денот на слободен софтвер на 4.10.2008 година (сабота) со презентации за слободен софтвер и слободна култура во Скопје, од 12 часот во КЦ Точка и од 14 на плоштадот Македонија.
Со Светскиот ден на слободен софтвер се слави човековата креативност, правото на избор и здрава конкуренција. Повеќе информации и дискусии на:
Се согласувам со Молика и Букарски дека Интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“ не треба да се сели од Битола. Во знак на солидарност ги бојкотирам сите проекции во Скопје оваа година.
Мислам дека сите фестивалски настани сосе премиери треба да си се одвиваат во Битола, а во други градови (меѓу кои и Скопје) може после да оди ревија со некои или сите филмови, како деновиве пред години.
Исто така, на официјалниот веб-сајт на фестивалот покрај описите на филмовите (на кои им треба лектура, како побогу можеа да го преведат „Другата сестра Болејн“ со користење на типично англиската конструкција „Другата Болин сестра“) да има и време и место каде ќе се прикажуваат.
Свесен сум дека работите не се црно-бели, како што укажаа Елена, Гемиџи и Јанко, но ако Битола не го сака фестивалот како дел од својата традиција, подобро е тој да умре отколку да се зомбифицира по Скопје. Ако на Скопје му треба уште еден филмски фестивал, нека си почне нов и нека го крсти според првиот скопјанец кој користел филмска камера.
На Крек’д.ком има една убава критика на песната на Кид Рок „Ол самер лонг“ во видео-формат, која е аргментирана на смешен начин. Ѕирнете.
На оваа тема веќе пишував, а пред малку една читателка ме извести преку коментар дека веб-сајтот на јавниот сервис Македонска радио и телевизија повторно не работи.
Би било добро традиционалните медиуми да испитаат што е проблемот. Поради неговата повеќејазична природа, тоа е сепак еден од најзначајните сајтови за информирање на светот за Македонија.
(Кликнете на сликата за поголема верзија.)Креирањето на лажни профили на порталите за социјална интеракција не е во согласност со одредбите на Законот за заштита на личните податоци и со основните принципи за заштита на личните податоци.Дополнително, ова ми е многу невкусно, споредливо на појавата декларирани обожаватели на Тоше да се најголеми душмани на авторските права кои ги покриваат неговите дела - оти ги споделуваат без дозвола.
Неделникот Глобус има објавено список на стоте највлијателни луѓе во Македонија кои се „надвор од сферата на политиката“. Меѓу нив е и еден блогер се и тројца блогери, меѓу кои Алекс Букарски е и претставен како блогер, додека Мирјана Најчевска и Жарко Трајаноски се претставени како интелектуалци и граѓански активисти. (Јее! напред блогери!)
Би сакал кога се прават вакви листи да се даде и објаснение на кој начин, односно според кои критериуми, методологија одело составувањето. „Дисклејмерот“ на Глобус е дека не претендираат дека нивната листа е сеопфатна или конечна, туку повеќе сакаат да дадат поттик за дискусија на темата кој ја сочинува елитата во нашето општество.
Мој прв прилог во дискусијата би била забелешката дека голем дел од наведените личности меѓу другото се занимаваат или до многу неодамна активно се занимавале со политика, иако не се моментално на јавни функции.
Би било интересно да се спореди колку од луѓето во списокот се споменати со посебен напис барем на Македонската википедија, ако не и на англиската. Тоа би било добра тема за напис... ммм! (Ако некој ја „украде“ идејата, го/ја молам барем да го направи тој напис темелно и транспарентно.)
Интервју за веронауката со д-р Зоран Матевски, професор по социологија на религиите:
Вест: Уставниот суд ниту ја прифати ниту ја одби веронауката во школите. Владата побрза и го искористи вакуум просторот додека Уставниот суд не се комплетира. Вие бевте поканет како експерт да дадете ваше мислење. Дилемата на Уставниот суд беше дали верската настава во школите ќе претставува и верско дејствување?
Матевски: Јас мислам дека нема да биде верско дејствување, под услов ако не се вршат верски ритуали во училниците. Не смее да се дозволи наизуст да се учат молитви.
Вест: Ако наставата почнува со Оче наш или молитва кон Мухамед [sic], дали тоа значи верско дејствување? Која е границата на дејствување и настава?
Матевски: Ако свештеникот наместо да ја објаснува молитвата, ја практицира, тогаш тоа е ритуал. Или, пак, да ги тераат децата да се клањаат или наизуст да кажуваат молитви. Тоа никако не смее да се дозволи. Тоа може да се прави само во верски објект. Но ако професорот објаснува што значи Оче наш, тоа не е дејствување. Мора да има граница.
Жарко Трајаноски на Зомбификација известува за формите на верско дејствување присутни во планот за настава по веронаука. Меѓу другото:
...„Часовите започнуваат со молитвата „Оче наш...“ (за почеток учителот ја кажува молитвата, а во следните часови учениците читаат заедно со него).
...
„да ја научи формата на клањање намаз“
...
Тоа што се испостави дека анкетите биле местени е скандалозно, но ретко кого може да зачуди дека разбројувањето поттикнало верска нетрпеливост меѓу децата. Било кое од претходните нешта може да послужи како основа за укинување на оваа разидинувачка иницијатива која ја поткопува секуларноста на државата.
Дека народот не е баш толку наивен може да се види и од приказната Мачорот, аџија и после калуѓер, оригинално запишана од Марко Цепенков и пренесена на сајтот Македонскиот народен гениј, при што некои термини се лекторирани во постандардна форма (на пр. место кауѓер, калуѓер).
Во приказната, оној кој ја има моќта (мачорот) со цел да ги прелаже своите жртви (глувците) се преправа дека е многу религиозен.
Откога беше се научил мачорот оти стаорите ги научиле глувците да не излегуваат од дупка надвор, и откога гладувал многу дни, измислил еден марифет да им прави на глувците.
Нашол една калуѓерска шапка и една долга раса; зел едни црни броеници подолзи од него, та отишол в црква кај амбарот што ја збираат црковната пченица, и застанал спроти дупките од кај што излегуваа многу глувци и фатил да се крсти и метании да чини и да ги трга броениците зрно по зрно и да вика што може и не може: „Господи помилуј, Господи помилуј, Господи помилуј; прости ме мене, Господи, прости ме мене, Господи, оти многу сум грешен!“
За љубителите на аналогии може да биде забавен и делот со стариот стаорец кој им дава на помладите совет да почекаат додека не дојде поповолно време, но тоа е веќе друга, неверонаучна тема.
Ми се виде интересен фактот што го дознав од мојот Сајтимитер: мојот пост за Александар Македонски во стрипот Алан Форд моментално се појавува на втората страница од пребарувањето на Гугл за клучните зборови Александар Македонски.
Ме израдува што за истиот термин на англиски - Alexander the Great - на трето место е написот од Macedonia FAQ. Не случајно го ставам линкот до тој напис на клучните зборови, колку повеќе линкови водат до него, толку повисок ранг на Гугл ќе има таа страница за нив.
Во тој контекст, да се навратам на тезата дека дигање на свеста кај странците е лек за фијаското за името.
На блогот Оксиморон е објавен список на блогер(ски постов)и кои ќе се појават во овогодинешната книга на Блогопен. Честитки!
Со цел да ја помогнат борбата против корупција, а за зголемување на транспарентноста и отчетноста на власта, блоговите Комуникации и Панта реи ги пренесуваат видео-клиповите со кои оштетени граѓани се жалат на урбаната мафија во општина Центар.
Во клиповите објавени на Ју тјуб се поместени снимени разговори со општинските функционери и службеници за кои се тврди дека не ја завршиле својата работа при рушење на дивоградби, оштетувајќи ги граѓаните. За овој аспект на аферата „Платина“ првобитно извести весникот Нова Македонија, а клиповите ги има пренесено и Таратур.Преведувачот или преведувачката на Канал 5 има направено грешка која е ептен без врска кога името на филмот „д’ Хантинг парти“ (The Hunting Party) го превел/а со „Забавата на Хант“.
Вистина дека едно од значењата на англискиот збор „парти“ е забава, но тој има и многу други значења, меѓу кои и друштво, дружина итн. Најсоодветниот превод во случајов е „Ловечка дружина“.
Овој термин кој се поклопува со две значења во овој научно-фантастичен политички трилер: се однесува на дисфункционалната група странци кои се тргнати во лов по воениот злосторник, како и на тоа дека тој често оди на лов со своите колеги по босанските шуми. Преведувачот Личноста што преведувала можеби бил заведена со тоа што еден од ликовите се вика Хант, но за да може да се преведе насловот како што е официјално преведен, оригиналот би требало да е „д’ Хантс парти“ (The Hunt's Party) - со саксонски генитив.
Тоа што во него игра за мене антипатичниот Ричард Гир автоматски му носи минус поени на било кој филм, но вкупната оценка за овој ми е многу поволна. Особено поради тоа што за разлика од повеќето западни гледања на Балканот и Источна Европа кои вклучуваат дупла доза идеологија и апологетска пропаганда, не забележав глупави јазички или културолошки грешки. Напротив, дури и кога Ричард Гир зборува на српски, тоа звучи сосем соодветно, како странец кој навистина го приучил јазикот со престој во земјата.
Сценаристите се труделе да бидат побалансирани во определување на одговорноста, иако сцената во која српските трупи по масакр во босанско гратче пуштаат странци и особено странски новинари да ги снимаат додека се перчат над труповите на убиени трудни жени и старци е сосем нереална.
Изгледа дека властите во Иран се трудат преку цензура („филтрирање“) и политички манипулации да го заташкаат скандалот со фалсификуваната диплома на министерот за внатрешни работи Али Кордан, кој наводно докторирал на Оксфорд.
Особено интересен ми се виде делот кога еден од пратениците во Иранскиот парламент го прашал Кордан:
„Како го одбранивте докторатот кога не знаете да зборувате англиски?“
Кордан одговорил: „Имав преведувач.“
Картман: „...Сите знаеме зошто сме овде и мислам дека сите знаеме што треба да се направи... Но, мислам дека е најдобро да не зборуваме на глас за тоа, додека повеќето од нив не се натоварени во возовите упатени кон логорите...“ 1. Срамота е еден строен македонски маж да испраќа закани со тепање до млада жена со чии ставови не се согласува. На било која возраст, да го правиш тоа на некој што не е физички посилен од тебе е чисто кукавичко силеџиство. Дали е навистина строен не знам, блогерот Трн освен мала сликичка нема храброст да го користи своето име и презиме, иако во постот се осудува да ги употребува тие лични податоци за својата жртва. Башка, ако некој се претставува како борец за Македонија, мора да ги исполнува највисоките стандарди на чесност и витештво. Заканата со тепање е кривично дело според законите на Република Македонија, а со секое нивно кршење или желба за кршење државата ослабува. Колку што сватив, Трн не можел да најде аргументи со кои ќе ги оспори пишувањата на Благица Иванова против национализмот, па си ја применил и својата омраза кон жените (мизогинија), попат со хајката глорифицирајќи го и семејното насилство. 2. Спротивен пример во врска со национализмот. Не се согласувам со Лавот кој се обидува да ги приближи поимите патриотизам и национализам. Има причина зошто се различни - првиот се однесува на љубов и должност на одбрана на својата заедница и потекнува уште од античко време (patria = татковина на латински), додека вториот е деветнаесеттовековен концепт кој е во тесна врска со романтизмот, а се однесува на создавање и водење нации-држави преку етничка хомогенизација, изведена со асимилација, етничко чистење или геноцид. Фашизмот е краен резултат на романтизмот и национализмот. Без разлика на несогласувањето го почитувам и неговото право на изразување и аргументираното претставување на своите ставови, па мора да предупредам дека не треба сите десничари (или левичари, или било кои) да се ставаат во ист кош. 3. Во постов како илустрации поставив клипчиња од една од според мене најдобрите епизоди на Саут Парк - Страданието на Евреинот (The Passion of the Jew), во која се разобличуваат разни стереотипи. Ги посветувам на сите оние кои се спремни храбро да погледнат пошироко од своите желби и да ги надминат своите сосем човечки ограничувања. Национализмот во суштина е ирационален и доведува до парадокси и контрадикции - мешање на религија со идеологија и извитоперена и недосфатена наука, декларирани христијани да воспеваат пагани кои во библијата се опишани како негативци, декларирани муслимани да воспеваат христијани кои се бореле против исламот, луѓе чии предци биле жртви на фашизмот да воспеваат фашизоидни тенденции, луѓе од народ кој е еден од ратките во Европа без дамка на холокаустот да промовираат антисемитизам и теории на светски заговори итн. По неминовниот пораз потоа се чудат и вината ја префрлаат на други... Тоа што Македонија е жртва на национализмите на соседите нема да се реши со зголемување на македонскиот национализам. Ајнштајн не рекол за џабе „Не може да ги решиме проблемите користејќи ист начин на размислување што ги создал“.
Пред да почнете да пишувате коментари, ве молам да ги прочитате следните текстови од луѓе кои сепак се истакнале надвор од своето село како разумни мислители: |
Изутринава по телефон ми се јави еден постар господин од Битола, пензионер кому му се свидела мојата изјава за ТВ Сител дека има потреба од поаргументирани расправи на интернет. Тој од патриотски причини имал подготвени пишани материјали--аргументирани отворени писма--на оваа тема, па ме замоли да му помогнам со тоа што јас би ги објавил на интернет.
Според правилото дека е подобро да научиш човек да лови риба отколку да му дадеш едно рипче, сметам дека е подобро тој да се оспособи самиот да го користи интернет за вакви намени, па преземав обврска да испитам на кој начин може да се изведе тоа во Битола.
Да живее во Скопје би ми било можно да посветам неколку часа да го упатам во основите за користење, но со оглед на ситуацијата, се бара:
Со кого ти попрво би се закачал - некој компјутерџија што прави видео-игри или некој тип со полно складиште калашњикови?Претходни постови на темава:
Стиховен калибар ја обвинува „музичката мафија“ за негативно влијание на анкета на која негова песна водела. Ова може да стане многу интересен развој на настани на неколку нивоа:
Благодарност до Кими што го откри мултимедијалниот напис од Славица Арсова на Сител со веста за националистичките препукувања на интернет во кој и јас дадов изјава.
Првиот дел од веста, дека некои Македонци се фалат дека хакирале грчки државен сајт, не можам да го коментирам, оти не беа понудени докази дека тоа се случило.
Во врска со мојата изјава, ќе понудам неколку дополнувања и објаснувања:
Грците пак под разни псевдоними речиси комплетно го освоиле просторот на најновата интерент енциклопедија Кнол која деновиве ја лансираше Гугл. Под поимот Македонија се наоѓаат само текстови во кои стои дека Македонија е регион во Грција, Фиромјанците се Бугари, бугарската азбука ја надградил тито и го создал актуелниот јазик.
Ова не е нова појава но станува се поагресивна - вели Филип Стојановски програмски координатор во Метаморфозис и долгогодишен блогер. Вели дека на Македонците им недостасуваат научни податоци за да бидат поприсутни на интернет.
Уште од 1995 година стотици ентузијасти работат на оваа проблематика, од луѓето кои се бореа за канали на IRC, како #macedonia на Андернет и автори кои поставуваа информации за Македонија на лични сајтови, до авторите на поенциклопедиски сајтови како Virtual Macedonia, Macedonia FAQ или малку поновиот History of Macedonia. Во тоа време јас имав скромен придонес на темата со ставање преписи на документи и потсајтови како еден за поделбите на Македонија кој не е преживеан, но гледам дека некои слики направени специјално за него сеуште се вртат по интернет, дури и по некои блогови...
- Нашите соседи се многу поактивни во академската средина. Малку се Македонците кои пишуваат. Академските институции треба да бидат поттикнати да објавуваат научни факти на интернет па така младите наместо да пцујат ќе можат да се служат со аргументи - изјави Филип Стојановски.
Недостатокот на аргументи ги прави дискусиите по националните прашања вулгарни и ирелевантни. Стојановски сугерира отворен пристап - обврска за академските институции финансирани од државни пари да ги објавуваат своите сознанија и интернет изданија на и онака бесплатните учебници.
Вовед во отворен пристап има на сајтот на Метаморфозис, а на таа тема имам пишувано и за Википедија, па и на Википедија.
Од искуството како блогер вели дека Бугарите се најчести посетители и коментатори по македонските профили на кои се водат сочни националистички дискусии.
Ова е очигледна појава.
Шмизла - блог за една супкултура која е многу раширена, а малку кодификувана. Всушност една од нејзините карактеристики е избегнувањето на стандардизирање и канонизирање, оти секоја шмизла се замислува дека е посебна... Барем такви беа во она време кога имав амбиции да ги сфатам.
Блогов би било добро да има и информации за авторот/авторката и можности за директен контакт. Може да затребаат и на посетителите и на сопствениците. Тоа е прва грешка на која укажува Јакоб Нилсен во неговите насоки за употребливи блогови.
Интересно е што во текстовите зборот шмизла на места го пишуваат и со она „руското“ е, како шмиэла. Тоа изгледа многу симпатично, но од аспект на привлекување посетители преку машини за пребарување (читај: Гугл) е малку несаглам. За подобар рејтинг е важно текстовите да го содржат токму терминот кој посетителите би го внеле самите.Во крајна линија би препорачал наизменично користење на двете форми на пишување на зборот.
И за овој линк дознав преку Кајмакот.На ИТ.ком.мк има одличен напис од Дамјан Арсовски насловен „Најпопуларните друштвени мрежи во Македонија“, за кој дознав од Кајмакот. Следат линкови до неколку мои написи и постови поврзани општо со социјалното вмрежување:
Практична примена на социјалното вмрежување за промовирање линкови
Преку коментар на постот за историјата на Осетија, Џаман го препорача новиот текст на Гери Бречер со анализа на воените аспекти на конфликтот во Јужна Осетија. Џаман веќе пишувал за таа ситуација, како и на тоа како нашите медиуми ја искористуваат за сензационализам.
Многу е интересен и текстот за поврзаноста на МекКејн и Грузија, во кој се споменуваат некои од пропагандните методи кои грузиските власти ги користат за лобирање и застапување. На пр. грузискиот премиер и поранешен банкар Ладо Гургенидзе, одржал конференциски повик со над 50 директори на американски финансиски институции и главни аналитичари, кои потоа ги пренеле главните пораки до своите вработени, за потоа да се прошират низ медиумите...
Обата нови текста далеку поексплицитно ја пренесуваат информацијата која во блага форма ја дава и анализата на ЦНН за грузиската „погрешна проценка“:
Истовремено, европските дипломати прифаќаат дека Михаил Саакашвили ги започна воените дејствија со цел да ја поврати грузиската контрола врз сепаратистичката провинција Јужна Осетија, можеби надевајќи се дека ќе ја консолидира својата надмоќ додека светот е преокупиран со Олимпијадата.
